ضمایر اشاره در انگلیسی یکی از پایه ای ترین و مهم‌ترین بخش های گرامر انگلیسی به شمار می آیند و یادگیری آن ها می تواند به مکالمات روزانه شما کمک شایانی کند. در این مقاله به معرفی ضمایر اشاره خواهیم پرداخت و ساختار آن ها را به طور کامل شرح می دهیم.
ضمیر اشاره در انگلیسی چیست؟
ضمیر اشاره در زبان انگلیسی به کلماتی گفته می شود که برای اشاره به اشیاء، افراد یا مکان ها استفاده می شوند. این ضمایر پایه مکالمات ابتدایی انگلیسی به شمار می آیند. ضمایر اشاره شامل “this”، “that”، “these” و “those” شده و استفاده از آن ها به شخص صحبت کننده کمک می کند تا جملات را روان تر و قابل فهم تر ادا کند.
هر کدام از ضمایر اشاره کاربرد خاص خودش را داشته و بسته به موقعیت های مختلف می توان از آن ها استفاده کرد. لازم به ذکر بوده که از این ضمیرها تنها برای اشاره به اشیا و افراد استفاده نشده و می توان از آن ها برای معرفی، شناساندن و… نیز استفاده کرد.
بیشتر بدانید : ضمایر در انگلیسی
ما در ادامه مقاله به شرح کاربردهای گسترده این ضمایر خواهیم پرداخت، اما برای شروع بهتر است یک آشنایی ابتدایی با ضمایر اشاره در انگلیسی داشته باشید:
“this”: برای اشاره به چیزی نزدیک به شخص صحبت کننده استفاده می شود، مانند: “This book is interesting.”.
“that”: برای اشاره به چیزی دورتر از شخص صحبت کننده استفاده می شود، مانند: “That car is fast.”.
“These”: برای اشاره به چیزهای نزدیک به شخص صحبت کننده به صورت جمع استفاده می شود، مانند:
These flowers are beautiful.
“those”: برای اشاره به چیزهای دورتر به صورت جمع استفاده می شود، مانند: Those books are expensive.
باز هم تاکید می کنیم که استفاده از این ضمایر تنها به اشاره محدود نیست و می توان از آن ها در مکالمات بسیار پیشرفته تری نیز استفاده کرد.
ساختار ضمایر اشاره در انگلیسی
همواره به خاطر داشته باشید که انتخاب یک ضمیر اشاره مناسب به شرایط اطراف و موضوع مدنظر شما باز می گردد. اگر موضوع مدنظر شما مفرد بود، باید از “this” و “that” استفاده کنید و برای صحبت درباره موضوعات جمع از “those” و “these” بهره ببرید. حال چگونه باید از این ضمایر در قالب جملات استفاده کنیم؟ برای یادگیری ساختار جملات مرتبط با ضمیرهای اشاره به نکات زیر توجه کنید:
ابتدا نوع ضمیر را انتخاب کنید
قبل از هر چیز باید نوع ضمیر اشاره خود را انتخاب کنید؛ می‌توانید از مثال‌های زیر بهره بگیرید:
This book
این کتاب
That book
آن کتاب
These books
این کتاب ها
Those books
آن کتاب ها
همواره به خاطر داشته باشید که اگر از ضمایر اشاره در انگلیسی “these” و “those” استفاده می‌کنید، باید اسم‌های بعد از آن ها را نیز به صورت جمع بیان کنید. در مثال‌های بالا به “s”موجود در پایان عبارت های سوم و چهارم توجه شود.
بیشتر بدانید : ضمایر مفعولی در انگلیسی
ضمایر اشاره را قبل از اسم ها بیاورید
ضمایر اشاره عموما قبل از اسم ها در جمله جای می گیرند، به مثال های زیر برای درک بهتر این موضوع توجه کنید:
This pen is blue.
این خودکار آبی است.
This car is brand new.
این خودرو نو است.
That book is interesting.
آن کتاب جالب است.
That house is old.
آن خانه قدیمی است.
These shoes are comfortable.
این کفش ها راحت هستند.
These apples are ripe.
این سیب ها رسیده هستند.
Those books are interesting.
این کتاب ها جالب هستند.
Those cars are expensive.
این ماشین ها گران هستند.
همانطور که مشاهده کردید برای ضمایر “these” و “those” از فعل to be (فعل کمکی) are استفاده می‌کنند و عموما برای “that” و “this” فعل is به کار می رود.
کاربرد ضمایر اشاره در انگلیسی
در این بخش از مقاله به شرح تمامی کاربردهای ضمایر اشاره می پردازیم و برای هر کدام یک مثال خواهیم زد. ساختار این جملات عموما یکسان است؛ اما منظور و مفاهیم هر کدام تفاوت های اساسی با یکدیگر دارد. از جمله مهم ترین کاربردهای این ضمایر در زبان انگلیسی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ضمایر اشاره می توانند به عنوان یک اسم مستقل مورد استفاده قرار بگیرند:
The house next to ours is bigger than this one.
خانه کنار خانه ما بزرگتر از این خانه است.
ضمیر اشاره می تواند با صفات تفضیلی ترکیب شود:
I prefer those blue shoes to these red ones.
من آن کفش های آبی را به این کفش های قرمز ترجیح می دهم.
بیشتر بدانید: ضمایر فاعلی در انگلیسی
ضمیرهای اشاره می‌توانند جایگزین اسم‌های قبل از خود بشوند:
I have some apples. Do you want any of these?
من چند سیب دارم. آیا شما از این ها می خواهید؟
از این کلمات می توانید در جملات مقایسه ای استفاده کنید:
This car is faster than that one.
این ماشین سریع تر از آن ماشین است.
از ضمایر اشاره در انگلیسی برای بیان جملات شرطی نیز استفاده می‌شود:
If this happens, then that will be the result.
اگر این اتفاق بیفتد، نتیجه آن خواهد بود.
If it rains, I will take this umbrella.
اگر باران ببارد، من این چتر را خواهم گرفت.
If I had more time, I would do that.
اگر وقت بیشتری داشتم، آن را انجام می دادم.
If I had known, I would have done this differently.
اگر می دانستم، این کار را طور دیگری انجام می دادم.
از این ضمیرها برای شرح جملات توصیفی استفاده کنید:
That house is beautiful.
آن خانه زیباست.
These are really wonderful.
این ها واقعا عالی هستند.
از این کلمات برای اشاره به زمان و صحبت درباره آن استفاده کنید:
I will do it later. That way, I will have more time.
بعداً این کار را انجام خواهم داد. به این ترتیب، زمان بیشتری خواهم داشت.
Is this a bad time or can you talk now?
الآن وقت مناسبی نیست یا می توانی صحبت کنی؟
از ضمایر اشاره برای اشاره به اماکن نیز می توان استفاده کرد:
My sister and I share a room. This is my bed and that is hers.
اتاق من و خواهرم مشترک است. این تختخواب من است و آن تختخواب او است.
از این ضمیرها برای بیان علت استفاده کنید:
I am tired because of all this work.
من به خاطر این همه کار خسته شده ام.
حتی از این کلمه ها می توانید برای بیان تعجب خود استفاده کنید:
Wow, this is incredible!
وای، این باور نکردنی است!
These are strange times.
این ها لحظات عجیب و غریبی هستند.
از این جملات برای تاکید بر صحبت های خود بهره ببرید:
Don’t do this.
این کار را نکن.
I said to do this, not that.
گفتم این کار را بکن نه آن را!
Leave those alone.
آن ها را تنها بگذار.
به وسیله ضمایر اشاره در انگلیسی جملات را در قالب نتیجه گیری بیان کنید:
She studied hard and as a result, she passed the exam.
او به سختی درس خواند و در نتیجه در امتحان موفق شد.
از ضمیرهای اشاره برای بیان اتفاقاتی استفاده کنید که در گذشته اتفاق افتاده اند:
This happened a long time ago.
این اتفاق خیلی وقت پیش افتاده بود.
I had done that before.
من قبلاً این کار را کرده بودم.
استفاده از ضمایر اشاره برای بیان اتفاقات آینده میسر است:
That will be hard to take care of.
مراقبت کردن از آن کار سختی خواهد بود.
I will do this tomorrow.
من فردا این کار را انجام خواهم داد.
می توانید از این کلمات برای معرفی دوستان خود بهره ببرید؛ اما همواره به خاطر داشته باشید که فرقی نمی کند بخواهید چند نفر را معرفی کنید. شما تنها مجازید از ضمایر “this” و “this” برای بیان جملات خود استفاده کنید. مثال:
This is your friend, Tom.
این دوست شما تام است.
This is Mary and This is John.
ایشان ماری و ایشان جان است.
That was my friend.
او دوست من بود.
از ضمایر اشاره در انگلیسی برای توصیف اشیا، حیوانات و افراد بهره ببرید:
That is her office.
آنجا دفتر کار اوست.
Those were my cat’s kittens.
این ها بچه گربه های من بودند.
جالب است بدانید که از ضمیرهای اشاره برای معرفی افراد پشت خط تلفن استفاده می کنند؛ به این مثال توجه کنید:
Hello, this is Steve.
سلام، من «استیو» هستم.
همانطور که مشاهده کردید، کاربردهای ضمایر اشاره بسیار گسترده است و می توان از آن ها در زمان ها و شرایط مختلف بهره جست.
انواع ضمایر اشاره در انگلیسی
همانطور که در بخش های قبلی مقاله نیز ذکر کردیم، ضمایر اشاره در انگلیسی شامل “this”، “that”، “these” و “those” می شوند. در این بخش از مقاله به بیان ساختار منفی و سوالی جملاتی می پردازیم که از ضمایر اشاره برای ساختن آن ها استفاده شده است.
برای منفی کردن این جملات بهتر است از ساختار زیر استفاده کنید:
This/That + is (not)
These/Those + are (not)
برای درک بهتر ساختار منفی این جملات به مثال های زیر توجه کنید:
That book is not interesting.
آن کتاب جالب نیست.
That car is not expensive.
آن ماشین گران نیست.
That movie is not good.
آن فیلم خوب نیست.
This food is not delicious.
این غذا خوشمزه نیست.
This song is not catchy.
این آهنگ جذاب نیست.
This weather is not pleasant.
این هوا خوش نیست.
Those shoes are not comfortable.
آن کفش ها راحت نیستند.
None of these are correct.
هیچ یک از آن ها درست نیست.
Those paintings are not impressive.
آن نقاشی ها چشمگیر نیستند.
Those jokes are not funny.
آن جک ها خنده‌دار نیستند.
These cookies are not tasty.
این کوکی ها خوشمزه نیستند.
These clothes are not fashionable.
این لباس ها مد نیستند.
These flowers are not fragrant.
این گل ها معطر نیستند.
بعد از آشنایی با ساختار منفی ضمایر اشاره در انگلیسی، بهتر است به سراغ ساختار سوالی آن ها برویم.
ساخت جملات سوالی بله یا خیر (Yes/No Questions) با ضمایر اشاره
ساخت این گونه از جملات بسیار ساده بوده و تنها نیاز است که جای فعل و ضمیر را جا به جا کنیم. برای درک بهتر به مثال های زیر توجه کنید:
Is this a chair?
آیا این صندلی است؟
Are those pictures?
آیا آن ها عکس هستند؟
Are these your books?
آیا این ها کتاب های شما هستند؟
Are those people your friends?
آیا آن افراد دوستان شما هستند؟
Is this your favorite food?
آیا این غذای مورد علاقه شما است؟
ساخت جملات سوالی با کلمه پرسشی (Wh-questions)
ساخت جملات سوالی به کمک کلمات پرسشی کمی پیچیده تر از ساخت جملات نوع قبلی است. به طور کلی ساختار جملات سوالی با کلمه پرسشی (Wh-questions) به شرح زیر است:
Wh-word + is + this/that?
Wh-word + are + these/those?
همواره به خاطر داشته باشید که می توانید بسته به کاربرد، زمان و مفهوم جمله خود از did، deos، was و were استفاده کنید. به مثال های زیر توجه کنید:
When did you realize that car is not expensive?
کی متوجه شدی که این ماشین گران نیست؟
Where did you watch that movie that is not good?
کجا این فیلمی که خوب نیست را دیدی؟
Who said this food is delicious?
چه کسی گفت این غذا خوشمزه است؟
Why are those shoes not comfortable?
چرا این کفش ها راحت نیستند؟
When did you see those paintings that are impressive?
کی این نقاشی های تاثیربرانگیز را دیدی؟
Where did you hear those jokes that are not funny?
کجا این جوک هایی که خنده دار نیستند را شنیدی؟
Who told you that these cookies are tasty?
چه کسی به تو گفت که این کوکی ها خوشمزه هستند؟
توضیح ضمایر اشاره در انگلیسی با مثال
در این بخش از مقاله چند مکالمه کوتاه مثال خواهیم زد که طی آن از ضمایر اشاره استفاده شده است:
A: When did you realize that this car is not expensive?
کی متوجه شدید که این ماشین گران نیست؟
B: I realized it when I saw the price tag at the dealership.
وقتی برچسب قیمت را در نمایندگی دیدم متوجه شدم.
A: When did you see those paintings that are not impressive?
چه زمانی آن نقاشی هایی را دیدید که چشمگیر نیستند؟
B: I saw them at an art gallery last week.
هفته گذشته آنها را در یک گالری هنری دیدم.
A: Who told you that these cookies are not tasty?
چه کسی به شما گفته که این کلوچه ها خوشمزه نیستند؟
B: My sister tried them and didn’t enjoy them.
خواهرم آنها را امتحان کرد و از آنها لذت نبرد.
کلام آخر
ضمایر اشاره یکی از کاربردی ترین و پایه ای ترین بخش های گرامر انگلیسی به شمار می آیند. ساختار کاربردی آن ها ساده است و می توان با مطالعه مثال های متعدد به نحوه استفاده کردن از ضمایر اشاره پی برد. ضمایر اشاره در زبان انگلیسی شامل موارد زیر می‌شوند:
- · “this”
- · “that”
- · “these”
- · “those”
“this” و “these” برای اشاره به نزدیک و “that” و “those” برای اشاره به دور استفاده می شوند. امیدواریم با نگارش این مقاله به تمامی پرسش های شما پیرامون ضمایر اشاره در انگلیسی پاسخ داده باشیم ولی اگر همچنان سوال دارید در بخش کامنت ها بپرسید تا به شما پاسخ دهیم.
